Van vliegtuig naar paradijsje

De vliegreis zit er op! Vanaf vrijdagavond 19.15 uur tot en met zaterdagmiddag 14.05 ben ik samen met Marloes en Pien, de wereld overgevlogen, om uiteindelijk te arriveren in Port Elizabeth. Bij aankomst in Port Elizabeth moesten we met een trap het vliegtuig uit, als heuse celebrities. Ten minste, zo voelde dat voor mij. Voor de rest was het vliegveld één grote vlakte van asfalt, met hier en daar een klein vliegtuigje. We hebben een goede, rustige vlucht gehad, en al onze bagage was ook perfect op tijd. In de aankomsthal stonden ze al klaar: STENDEN SOUTH AFRICA. Dáár moesten we zijn! Hier scheidden onze wegen: Pien en Marloes gingen immers naar de campus in Port Alfred, en ik zou naar Madolo's gaan. Gelukkig waren daar al mijn lodge-genoten! We propten het bestelbusje, waarmee we naar de lodge zouden rijden, vol met onszelf (zeven meiden) en onze koffers, maar een paar boodschapjes konden er nog wel bij: we gingen naar de Superspar! Daarna volgde een reis van 1 uur en 20 minuten naar de lodge. Onze begeleider Bongani, die ons ook ophaalde vanaf het vliegveld, vond het vast heel gezellig met zeven kwekkende meiden om zich heen.

Onderweg heb ik erg genoten van het landschap: eerst een heel stuk langs de oceaankust, daarna grote uitgestrekte vlaktes met daarachter heuvels en gebergtes, bermen vol cactussen en palmbomen, en genoeg andere struiken. En koeien, jawel. Ook leuk: overal langs de weg staan of lopen mensen, om te liften, of te picknicken, of gewoon de berm af te speuren. Maar dat schijnt hier overal zo te zijn. Ook lifters zijn geen zeldzaam fenomeen. We kwamen door het plaatsje Alicedale. Dat is het dichtstbijzijnde dorpje, wat zo te zien niet groter is dan vijf straten. Hier zit ook de Louis Pub, waar we hoogstwaarschijnlijk nog wat nachtjes zullen doorbrengen met de groep. Toen volgde een heeeeeéle lange weg door de bossen van het Shamwari Game Reserve. In Shamwari zit ook onze lodge gevestigd.

Bij aankomst stond er al een welkomstcomité te wachten: twee giraffen en een zebra, die aan de overkant van de weg waaraan de lodge zit, bij de drinkplek stonden. We kregen een klein rondleindinkje door het gebouw. Nouja, eigenlijk twee gebouwen, die met een leuk loopvlondertje aan elkaar gekoppeld zijn. In het ene gebouw bevinden zich de keuken, eetkamer, woonkamer (met flatscreen tv!) en barretje. In het andere gebouw bevinden zich de slaapkamers. We slapen met twee personen per kamer, en per kamer heb je een eigen badkamertje. Het water is gewoon drinkbaar, maar het smaakt een beetje chloorachtig. We hebben een terrasje aan onze kamer. Ons uitzicht is echt fan-tas-tisch. We zitten in het dal van een berg waarop je echt niet uitgekeken raakt. 's Nachts is het wel zo donker dat je zelfs na een halfuur niet zeker weet of je nou je ogen dicht hebt of niet.

Naast onze lodge zit een vlakte waar regelmatig dieren langskomen. Zo werden we zondag de hele dag vergezeld door wrattenzwijntjes en later op de dag een waterbok. We worden supergoed verzorgd door de dames des huizes: zij maken drie keer per dag het eten voor ons klaar en doen dan ook nog onze afwas. We krijgen lekker en genoeg te eten, dus jullie hoeven je geen zorgen te maken dat ik ondervoed thuis kom. Vanochtend gingen we even op onderzoek uit en zagen we een gelige vogel, waarvan we dus niet weten wat het is, maar hij maakt in ieder geval een leuk fluitgeluidje. Ook heb ik waarschijnlijk een klipdas voorbij zien schieten vlakbij onze kamer. Hij was zo snel dat ik niet zeker weet of het een klipdas is, maar daar leek het het meeste op... Dus, ja. Aan insecten is trouwens geen gebrek. Een reuzensprinkhaan kwam ons vergezellen toen we aan de rand van het zwembad (die hebben we ook nog ja!) lagen te zonnen. En dan hebben we ook nog echte huisdieren. Een hele lieve hond, die wij Penis hebben genoemd – want ja, zeven meiden hè, maar dat kwam door een misverstandje in de bus hierheen – maar die eigenlijk Gypsey heet, en een paar kippetjes die rond de huisjes dwarrelen.

De lodge zit dus vlak langs een grote weg. Ondanks dat het zo afgelegen is, verbaas ik me nog hoe regelmatig je auto's hoort langskomen. En ook als je langs de weg loopt, komen ze vaak voorbij scheuren. Ze rijden hier links, dus het is best wel wennen aan welke kant je het beste kan uitwijken. Want ze rijden dus echt hard! Ook grappig: aan de stofwolken kun je vanuit de verte zien dat er een auto aan komt. Trouwens.. auto's.. Meer auto-onderdelen die met tape aan elkaar geplakt zijn! Sommigen zijn echt enorm oude barrels. Maar juist die mensen gaan rustig rijden en zwaaien of toeteren even om te groeten. De mensen zijn hier sowieso heel hartelijk!

Verder was het dit weekend erg warm: rond de 30°C. Helaas gaat de zon wel snel onder, want rond zes uur is het al donker. En dan wordt het ook snel koud. Dus lange avonden buiten zitten is dan niet helemaal fijn. De geluiden 's nachts klinken echt als de nachtgeluiden die je in films altijd hoort. Het is hier ook heel donker verder, dus de sterrenhemel is enorm! Zowel 's nachts als overdag hoor je af en toe wat vogelgeluiden die ik nog nooit gehoord heb. Heel heldere luide klanken en mooie melodieën. Vanavond zullen we wel weer spelletjes gaan spelen met z'n allen, dat deden we gisteravond ook. Het is een erg gezellige groep! We hebben ook onze lecturer ontmoet. Naast Bongani, die meer over het verblijf gaat en de huishoudelijke zaken, is er Jacques, een hele brede man die Australisch Engels praat terwijl hij geboren en getogen is in Johannesburg. Hij gaat de meeste lessen geven en regelt al onze workshops en practicals. Morgen gaan we dan echt beginnen aan school.