Avontuurlijke praktijken

(12 mei – 23 mei 2014)

Zal ik jullie eens wat vertellen? Daar is het wel weer eens tijd voor dacht ik! Tussen alle belevenissen door kon ik nog even een reisverslag schrijven. Want vervelen doen we zeker niet: we hebben het veel te druk met school. Colleges, workshops, moduulopdracht, PBL, practicals... Komende week hebben we de 'mid-module test', dus iedereen is druk aan het leren. Er valt dan ook nogal wat te leren – ik heb al een nieuw collegeblok moeten kopen... Maar de practicals zijn wel enorm leuk, dus daar ga ik jullie even jaloers mee maken.

Op 13 mei, was het tijd voor een heuse safari. 's Ochtends om half 7 moesten we klaar staan en toen vertrokken we naar het Shamwari Game Reserve. Dat was ongeveer een kwartiertje rijden. Daar aangekomen wisselden we het Stenden-busje in voor een echte safari-auto. Ja echt, zo eentje zonder ramen en drie stoelrijen als een tribune. Het was koud! Gelukkig konden we ons lekker instoppen onder de dekentjes die ze in de auto hebben. We hebben een neushoorn met baby'tje gezien. Uiteindelijk kwam er een mannetjesneushoorn bij, die nogal op de zenuwen van mama-neushoorn werkte. Maar het maakte hem niks uit: wat ze ook aangaf, hij ging niet weg, hij ging er zelfs bij liggen. Ach ja. Toen kreeg onze ranger door over de portofoon dat er leeuwen te zien waren! Dus wij zo snel mogelijk, met maar liefst 30 km/u... haha, anti-climax hè? Maar wij dus naar die plek. En ja hoor, daar lag een mannetjesleeuw. Vlakbij een hele kudde impala's, en hij deed niks. Hij lag daar alleen maar een beetje te liggen en te slapen. Zo zijn leeuwen. Maar de ranger vertelde dat hij die nacht wel minstens 20 kilometer heeft afgelegd, omdat ze hem de avond ervoor nog op de zuidkant van het reserve hadden gespot, en nu lag ie op de noordkant. Verder een stuk of 60 impala's gezien. En springbokken, zelfs zwarte springbokken. Dat zijn de pispaaltjes van de kudde, want die zijn zwart in plaats van bruin vanwege een genetische afwijking. Even een feitje tussendoor: de springbok is het nationale symbool van Zuid-Afrika, en veel sportteams heten vaak ook iets met springbok.

Een week later gingen we naar Daniel's Cheetah Breeding Project, waar ze cheetahs fokken. Ze hadden er niet alleen cheetahs, maar ook luipaarden, leeuwen, servals, een lynx, wilde katten, en... babygeitjes! Aahhh. Maar het ging natuurlijk om de katachtigen. Eigenlijk waren alle grote katten ontzettend tam. De luipaarden kwamen naar ons toe en gingen helemaal op hun rug liggen en de hekken kopjes geven, gewoon om aandacht te krijgen of zo. En de leeuwen waren heel grappig. Het waren twee jonge broers en ze zaten de hele tijd aan elkaar. Kopjes geven, krabbelen, stoeien, tegen elkaar aan liggen, likken, alles samen. Ook zij kwamen naar ons toe en gingen precies voor ons liggen. Twee van de cheetahs, broer en zus, waren zelfs zo tam dat we ze mochten aaien, en dan konden er foto's gemaakt worden. Helaas is dat maar één keer gelukt, want na het eerste...

Oké, denk je even rustig tijd te hebben om een reisverslag te maken, wordt opeens iedereen opgeroepen. Je raadt nooit waarvoor... Olifanten in de achtertuin!!! Hoe cool is dat! Nu hebben we naast de giraffen die er vorige week waren en de wrattenzwijnen die er elke dag zijn, ook olifanten als buren.

Goed. Na het eerste interactiemomentje ging de cheetah lopen, en toen konden we niet meer aaien. Maar wel samen met hem op de foto! Dat was wel spannend, zo dichtbij ineens.

Diezelfde middag gingen we naar Born Free North, dat bij Shamwari zit. Daar vangen ze katachtigen op die uit een circus of dierentuin komen die simpelweg failliet gingen en toen hun leeuwen en luipaarden nergens kwijt kunnen. Dus kunnen ze naar Born Free. Het is wel zielig wat voor leven die dieren hebben gehad. Eén leeuw reageerde heel agressief op de camerastandaard van Jacques, waarschijnlijk doordat hij ergens door getraumatiseerd was. Een leeuwin uit het circus, die nu een mooi groot verblijf heeft van savanne-land, zat normaal in een hokkie van nog geen 2 bij 1 meter. De luipaarden hadden allebei heel korte staarten, terwijl ze normaal een mooie krullende staart hebben. Wat bleek: ze waren in de dierentuin waar ze uit vandaan komen in een verblijf samen met beren gezet, en die beren beten hun staart telkens af. Ook hebben ze ooit een mannetjesleeuw gehad, ook uit een circus, die niet hoger was dan 50 cm en niet langer dan 1 m. Dat hoort natuurlijk niet. De vorige eigenaren hadden hem gevoed met hondenbrokken en af en toe een kip. Daardoor was hij zo onvolledig gegroeid. De meeste van de opgevangen dieren hebben nog nooit echte aarde onder hun voeten gevoeld en de hemel gezien. Ik vond het erg indrukwekkend allemaal. Wel fijn dat ze nu een relaxed leven kunnen leiden in enorme verblijven in hun natuurlijke omgeving.

Twee dagen daarna was het tijd voor de bushwalk. Om 7 uur 's ochtends gingen we dan. Gelukkig was het mooi weer! We reden naar de olijfboerderij die hier achter de telefoonheuvel zit en vanaf daar gingen we de tocht lopen. Bongani was de field guide. We moesten regelmatig over hekken klimmen, maar dan had je ook wat. We liepen bovenop een berg en het was prachtig. We konden de vallei in kijken, waar het nog mistig was, en dan zie je vogels vliegen, en dan heb je echt even het gevoel van: wauw. Wat is Nederland toch lelijk. Grapje, Nederland heeft ook zo zijn goede kanten haha. Maar wel dat het dus heel mooi is hier. Uiteindelijk moesten we een uitdaging aangaan. We moesten keutels verzamelen van een antilope, waarschijnlijk een impala. Die moesten we in onze hand even een stukje meenemen en toen gingen we er een spelletje mee spelen. Ik weet niet meer hoe het precies heet, maar het klonk als Spoegen nog wat.... Nouja, je raadt het al: we mochten Bongani bekogelen met de keutels, maar alléén als je het tussen je lippen deed en dan weg blies. Dus spuug je als het ware de keutel weg. Oke... Dan moet je even een drempel over. Maar ik heb het gedaan! Als één van de weinige. Alle zes de keutels. Mag ik even een applausje? Dankjewel.

Als afsluiting van deze enerverende bushwalk-dag, werden we uitgenodigd voor een braai. Gewoon, thuis bij Madolo's, maar georganiseerd door Bongani. Onze eerste echte braai! En het was lekker. We hadden ook exotisch vlees, namelijk worst van kudu.

Het is hier natuurlijk winter, dus hebben we regelmatig de open haard aan. Maar tijdens de braai was er aardig wat hout doorheen gegaan. Tijd om nieuw hout te halen! Bij de olijvenboerderij mogen we hout hakken. Eerst kregen we een korte rondleiding van de olijvenboer over zijn terrein. Wat een grappige man, helemaal enthousiast over zijn producten. Daar moesten we natuurlijk wel iets van kopen, dus er zijn verschillende tapenades en een flesje versgetapte olijfolie over de toonbank gegaan. Niet alleen voor mij hoor, voor ons zessen. Toen was het tijd om hout te kappen en de bus vol te laden. Ja.. toen moesten wij er zelf nog in. Gelukkig waren we allemaal lenig genoeg om over het hout heen te klimmen. Wat een avontuur toch weer!

Morgen gaan we naar een wildlife veiling. We zijn echt bevoorrecht dat we daar heen kunnen. Andere studenten zijn daar nooit heen geweest en nu is het dan toevallig als wij er zijn. We waren er dan ook als groep unaniem over eens dat we die kans moesten grijpen. Er worden dieren geveild van verschillende parken. Daarover binnenkort meer!